Kratos, bir tehlikenin yaklaştığını Athena'nın zincirli kılıçları ile zavallı rakiplerini biçerken, arkadan duyduğu bir borazan çığlığıyla farketti. Yardım çağırıyorlardı. Kratos'un yüzünde bir gülümseme belirdi. Gelecek olan her neyse ölümüne doğru koşmaktaydı. Paramparça ettiği düşmanlarının kan ve et parçaları odanın her yerine saçılmıştı. Oda sanki kırmızı bir boyaya batırılmış rastgele fırça darbeleriyle boyanmış bir hal almıştı. Bir anda yerin sarsılması ve bir canavarın acı haykırışı aynı anda odayı sardı ve Kratos'a dengesini kaybettirdi. Karşısında beliren şey dev bir Tekgöz'dü... ve tepesinde baltalarını Tekgöz'ün sırtına saplamış iğrenç sakalı ile bir cüce. Düşünmek ve korku Kratos'un yaradılışında unutulmuş parçalardandı. Kratos bir saniye bile beklemeden elindeki zincirli kılıçları Tekgöz'ün tepesindeki cüceye doğru fırlattı. Kılıçların cücenin göğsüne saplanması ile göğüs kemiklerinin kırılması bir oldu. Bir yandan Tekgöz'ün bilinçsizce üzerine basıp linç etmek için attığı adımı savurup bir yandan da kılıçlarını hızla geri çekerek cüceyi devin sırtından yere fırlattı. Tekgöz'ün şanslı bir yumruğunu sırtına yemiş olsa da dengesini kaybetmeyip önünde duran kan içerisindeki cücenin boynunu bir hamlede kırdı. Arkasında sahibini kaybetmiş olan kızgın dev Tekgöz'e döndü ve kollarının arasından sıyrılarak Athena'nın kılıçlarını boynuna sapladı. Çevik bir hareketle Tekgöz'ün tepesine çıkan Kratos ellerini yaratığın tek gözüne sokarak kanlar içerisinde yerinden çıkardı. Elleri yüzüne doğru giden devasa yaratık son bir kere daha çığlık atıp o dev cüssesiyle yere yıkıldı. Kratos ne bir zafer ne de kazanılmış bir savaşın verdiği mutluluğu hissetti. Kin dolu zihni intikamını almadan her hangi bir ölümü zaferden saymayacaktı... ve artık ölümü sadece tanrılara yakıştırıyordu...

Önünde duran kanlar içerisindeki kapıyı kırarak sanki hiç bir şey olmamış gibi yoluna devam etti.